‘Als je de wal op gaat moet je je tegenwoordig aan buitengewoon veel regels houden. Zonder hes en helm kom je geen terrein meer op. Niet dat ik denk dat een helm helpt als je plaatstaal op je hoofd krijgt, maar die veiligheidsmaatregel snap ik nog wel. Maar als ik mensen erop wijs dat iets niet goed gaat en ze verschuilen zich achter de regeltjes, dan is voor mij de maat vol. Ik zag bij de eerste hijs al dat de kettingen het niet lang zouden houden. Er kwamen te grote dwarskrachten op te staan. Ik riep de lossers dat het fout zou gaan en vroeg ze de haken te gebruiken die ik ook bij het laden had gebruikt. Maar dat wilden ze niet. Ik kreeg alleen te horen dat het moderne en gecertificeerde haken waren en dat ik mij geen zorgen hoefde te maken. Ik vroeg ze nog of ze zo dom waren dat ze zich lieten leiden door een certificaatje. Bij de vijfde hijs ging het dus mis. Gelukkig hingen de platen nog maar een halve meter hoog. Twee haken knalden dwars doormidden. De platen vielen in het ruim. Had daar iemand gelopen, dan was er zeker een dode gevallen. Ik zag de mannen lijkbleek in de hoek staan. En de bobo’s stonden aan de wal en niemand voelde zich verantwoordelijk.’
Dit artikel is exclusief voor abonnees
Wilt u onbeperkt lezen? Word abonnee en krijg toegang tot unieke maritieme vakinformatie waarmee u altijd up-to-date bent.
Bent u al abonnee?