‘Wij varen wel vaker op Willebroek’, vertelt Kuipers. ‘Het was dus niet de eerste keer dat we bij deze brug moesten passeren. Maar de laatste keer dat we bij de brug kwamen was in het weekeinde en er was toen niet genoeg personeel. De brugwachter wilde de brug dus niet openen. We zijn toen gewoon onder de brug door gevaren. Ik wist dus dat het kon en dacht dat het nu ook weer kon, maar dat was dus niet zo. Het was dus een inschattingsfout van mij, een routinekwestie. Als ik hier de eerste keer was gekomen, was het mij niet gebeurd. En de klap stelde ook niet zo heel veel voor. Er is weinig schade. Om het schip weer los te trekken ben ik achteruit geslagen. Dat ging goed.’